Keynesen tüketim fonksiyonu, ekonomik teoride tüketicilerin toplam tüketim harcamalarının gelirlerine bağlı olarak nasıl değiştiğini açıklayan bir model olarak kabul edilir. Bu fonksiyon, John Maynard Keynes tarafından 1936’da yayınlanan “Genel Teori” adlı kitabında tanımlanmıştır. Keynesen tüketim fonksiyonu, toplam tüketim harcamalarının gelirle doğrudan ilişkili olduğunu varsayar. Keynes’e göre, toplam tüketim harcamaları, kişisel gelirin bir fonksiyonu olarak belirlenir. Buna göre, toplam tüketim harcamaları, kişisel gelirin artmasıyla artacak ve kişisel gelirin azalmasıyla azalacaktır.
Keynesen tüketim fonksiyonunda toplam tüketim harcamalarının hangisine bağlı olduğunu anlamak için, bu fonksiyona ait üç temel parametreyi incelemek gerekir. Bunlar; ebeveynlerin geliri (Y), ebeveynlerin tasarruf oranları (s) ve ebeveynlerin harcama elastikiyeti (b) olarak adlandırılmaktadır. Ebeveynlerin geliri arttıkça, toplam tüketim harcamaları da artacaktır. Ebeveynlerin tasarruf oranları arttıkça, toplam tüketim harcamaları azalacaktır. Ebeveynlerin harcama elastikiyeti arttıkça ise toplam tüketim harcamaları daha hızlı artacaktır.
Son olarak, Keynesen tüketim fonksiyonunda toplam tüketim harcamaların hangisine bağlı olduğunu anlamak için, bu fonksiyona ait diğer parametreleri de incelemek gerekir. Bunlar; ebeveynlerin risk alma davranışları (R), ebeveynlerin gelecek beklentileri (E) ve ebeveynlerin kredi kullanma davranışları (K) olarak adlandırılmaktadır. Ebeveynlerin risk alma davranışları arttikça, toplam tüketim harcamalar da artacaktardir. Ebeveynlerin gelecek beklentileri arttikça ise toplam tüketim harcamalar da artacaktardir. Ebeveynlerin kredi kullanma davranişlarina bağli olarak ise toplam tüketim harcamalari artmaya veya azalmaya devam edebilir.
Bu içerik yapay zeka tarafından oluşturulmuştur ve düzenli olarak hata yapabilmektedir. Çok yanlış bir metin yazmış olabileceği gibi konuyu tamamen kaybetmiş olabilir. İçerik size uygun gelmediyse lütfen yorumlarda bu durumu belirtiniz veya bize mesaj atınız.